Even terugschakelen

Want dat is het wel. Toen ik hier net aankwam, sloten alle restaurantjes en de niet-essentiële winkels, vanwege de coronabesmettingen. Nu is alles weer open en de Andalusiërs genieten ervan als geen ander. Lekker een tapasje, daarna naar het strand en nog wat winkeltjes bezoeken. Nu ik hier twee weken zit en praktisch alleen maar locals ontmoet, zie en voel je de stad heel anders als wanneer er veel toerisme is. Ze houden hier van buitenlandse mensen. The people here are so kind zeggen mijn buitenlandse vrienden uit Marokko en Irak altijd. Jullie in Nederland staren dood voor jullie uit als jullie op straat lopen en zijn altijd bezig met van alles en nog wat. Op zich klopt dat ook wel een beetje. Ik zal zeker niet zeggen dat wij Nederlanders echte levensgenieters zijn en ons altijd open stellen. Maar ook hier in Spanje is het niet altijd mogelijk om je open te stellen, want met alleen maar Spaanssprekende mensen kom je niet heel ver met een A1-niveau Spaans. Toch stimuleert het mij ook wel weer om toch te proberen, want ja ik moet soms gewoon dingen weten en gelukkig heb ik ook veel Engelssprekende en Nederlandssprekende mensen om me heen die me toch altijd kunnen helpen, mocht ik ze niet kunnen verstaan.

Deze week was een leuke week, maar ook een lastige week. Laat ik bij het lastige beginnen. Deze week hoorde ik dat er voor langere tijd waarschijnlijk geen werk zal zijn in Spanje. Iets waar je altijd wel rekening mee houdt, maar je moet even schakelen. Wat wil ik, waar stel ik mijn prioriteiten? Het is een moeilijke keuze geweest waar ik veel voor naar de zee heb moeten kijken. Aan de ene kant voel ik me hier gelukkig, heb ik superveel nieuwe mensen ontmoet, vind ik de taalcursus superleuk (vooral de continu voortdurende grappige momenten in de klas en de verbaasde of afwachtende blikken van de docenten als je totaal niet de vraag snapt en dus zo'n dom antwoord geeft dat je ervan in een deuk ligt). Dat zijn dingen die ik zo ga missen. Het is iets nieuws, het is een andere manier van lesgeven (je kan hier ook vlot een halfuur te laat in de les komen en geen docent die er moeite mee heeft). Doe maar rustig aan, het komt wel goed. Ik ga de feestjes op het strand missen, zowat elke avond een feestje. Eigenlijk heb ik het een beetje geïntroduceerd bij mijn vrienden met het motto ''We have to celebrate our life every time.'' Dus soms zoals gisteren begin ik spontaan te dansen op de Gibralfaro. In het begin vinden mijn vrienden het raar, maar later als ze weten dat er niemand kijkt, dansen ze gewoon mee. De Gibralfaro heeft trouwens een rijke geschiedenis. Het stamt af van de Moren die in 743 aan de macht kwamen in Malaga. De Moren zijn een tijd in de Middeleeuwen in Spanje geweest en kenmerken de geschiedenis van Malaga. Onder invloed van de Moren werd Malaga een vesting met hoge muren die bereikbaar was via één van de vijf toegangspoorten. Zoals je misschien wel hoort aan de ondertoon. Ik ga terug en in Nederland wachten op werk voor de zomer in Spanje (hopelijk gaat het dan beter met het toerisme). Spanje is leuk, maar je moet ook niet bang zijn om leuke dingen af te sluiten, want ook in Nederland zijn er genoeg leuke dingen voor mij.