Op naar de top

7 februari 2021 - Málaga, Spanje

Op naar de top en weer terug. Ik denk dat het veel dingen in Malaga beschrijft, maar vandaag deed ik het ook echt. Na 5 uur geslapen te hebben, vanwege een diep politiek gesprek in de nacht (laten we daar maar niet teveel over uitwijden) ging ik vandaag voor het eerst in mijn leven een berg beklimmen. Van te voren dacht ik redelijk naïef dat doe ik wel even. Nou nee, het was een lange en vermoeiende wandeling. Toch was het het uitzicht meer dan waard. Vanuit de top kon je heel Malaga zien. De stranden, de bezienswaardigheden en de andere bergen. Zoveel verschillende gebieden in Malaga, maar samen vormt het één geheel. Malaga kenmerkt zich niet alleen door de verschillende gebieden, maar ook door de verschillende volkeren. Zo zie je de Arabische invloeden waar ik eerder over vertelde, de lokale bevolking en de toeristen die nu massaal ontbreken. Het veroorzaakt een ijzingwekkende stilte op normaal zeer toeristische plekken.

Zelf denk ik dat stilte twee kanten heeft. Iedereen is wel eens graag in een stille omgeving, maar als het te lang stil is dan ben je er klaar mee. Zo vind ik nu dat de stilte zorgt voor rust in mijn hoofd, voor ervaring van de Spaanse cultuur en voor ontspanning. Aan de andere kant kan ik me heel goed voorstellen dat de lokale bevolking zich ernstig druk maakt om de stilte. Voor hun betekent stilte geen inkomsten en voor hun betekent stilte het grotendeels wegvallen van de Spaanse cultuur. Spaanse levensgenieters in hart en nieren zijn nu bezig met overleven. De Spanjaarden zijn zeer strikt in het dragen van een mondkapje. Zelfs als je buiten sport, is een mondkapje verplicht. De politie houdt de mensen goed in de gaten en is niet bang om een boete uit te schrijven. Ik vind het contrast groot tussen bourgondische Spaanse levensgenieters en Spaanse sporters voorzien van een mondkapje. Toch blijft het interessant en kan je er van blijven leren. Welke gebruiken wil je zelf gaan toepassen in je eigen leven, waar heb je een aversie van? Het is een zoektocht die ik nog even kan voortzetten, maar één ding weet ik zeker. Tranquilo, tranquilo. Het leven is te kort om mee te gaan in de snelle storm zonder als een blaadje te vallen in de tuin. Weten jullie wat ik bedoel? Ik bedoel dat alles vaak heel snel gaat en soms pijn veroorzaakt, maar juist door even rustig te zitten en dan de wind over je heen te laten komen en accepteren dat de oplossing niet voorhanden is, kom je tot de essentie van het leven.

Tot de volgende blog!

Foto’s

1 Reactie

  1. Marjolein:
    12 februari 2021
    fijn dat je er van geniet. Het beklimmen van een berg is inderdaad erg vermoeiend maar het uitzicht maakt het het meestal allemaal waard. Veel plezier nog verder. Groetjes